ضد یخ چیست؟ ضد یخ یا خنک‌کننده موتور، مایع رنگی است که با آب مخلوط می‌شود تا به تنظیم موتور در دماهای شدید کمک کند. همانطور که دمای بیرون از گرم به سرد تغییر می کند، مایع خنک کننده در سراسر بلوک موتور پمپ می شود تا دمای یکنواخت حفظ شود. با این حال، ضد یخ چیست؟ چیزی بیش از تنظیم دما است. حفظ سطح مناسب سیال نیز به جلوگیری از خوردگی کمک می کند.
در این مقاله قصد داریم به بررسی اینکه ضد یخ چیست؟ از چه ترکیباتی تشکیل شده است؟ انواع و رنگ های مختلف آن چه تفاوتی با هم دارند؟ مزایا و معایب ضد یخ و اینکه چرا ضد یخ استفاده می کنیم؟ بپردازیم. با رادیس کار همراه باشید.
ضد یخ چیست؟ ضد یخ یک افزودنی است که نقطه انجماد مایع مبتنی بر آب را کاهش می دهد. مخلوط ضد یخ برای رسیدن به فرورفتگی نقطه انجماد برای محیط های سرد استفاده می شود. ضدیخ های معمولی همچنین نقطه جوش مایع را افزایش می دهند و اجازه می دهند دمای مایع خنک کننده بالاتر باشد.
با این حال، همه افزودنی‌های ضد یخ معمولی نیز ظرفیت گرمایی کمتری نسبت به آب دارند و توانایی آب را برای عمل به عنوان خنک‌کننده در صورت اضافه شدن به آن کاهش می‌دهند. از آنجایی که آب خواص خوبی به عنوان خنک کننده دارد، آب به علاوه ضد یخ در موتورهای احتراق داخلی و سایر کاربردهای انتقال حرارت مانند چیلرهای HVAC و آبگرمکن های خورشیدی استفاده می شود.
انواع ضد یخ را می شناسید؟
اصولاً خنک کننده ها در 3 نوع هستند:
- فرمول اسید معدنی (IAT)
- تکنولوژی اسید آلی (OAT)
- فناوری اسید آلی هیبرید (HOAT)
ضد یخ از چه ترکیباتی تشکیل شده است؟
آب خنک کننده اصلی موتورهای احتراق داخلی بود. ارزان و غیر سمی است و ظرفیت گرمایی بالایی دارد. با این حال، محدوده مایع آن فقط 100 درجه سانتی گراد است و پس از انجماد گسترش می یابد.
این مشکلات با توسعه خنک کننده های جایگزین با خواص بهبود یافته برطرف می شود. نقطه انجماد و جوش خواص جمع آوری محلول است که به غلظت مواد محلول بستگی دارد. از این رو نمک ها نقطه ذوب محلول های آبی را کاهش می دهند. نمک ها اغلب برای یخ زدایی استفاده می شوند اما محلول های نمکی برای سیستم های خنک کننده استفاده نمی شوند زیرا باعث خوردگی فلزات می شوند.
ترکیبات آلی با وزن مولکولی پایین تمایل به نقطه ذوب کمتر از آب دارند که آن ها را برای استفاده به عنوان عوامل ضد یخ مناسب می کند. محلول های ترکیبات آلی به ویژه الکل ها در آب موثر است. الکل هایی مانند: متانول، اتانول، اتیلن گلیکول و غیره از زمانی که در دهه 1920 تجاری شدند، اساس همه ضدیخ ها بوده اند.
استفاده از ضدیخ در خودرو
ضد یخ چیست؟ هنگامی که درپوش رادیاتور خودرو برداشته شود، ضدیخ با رنگ سبز فلورسنت در مخزن هدر رادیاتور قابل مشاهده است. بیشتر موتورهای خودرو برای از بین بردن گرمای اتلاف با آب خنک می‌شوند، اگرچه «آب» مورد استفاده در واقع مخلوطی از آب و ضدیخ است.
اصطلاح خنک کننده موتور به طور گسترده در صنعت خودرو استفاده می شود که وظیفه اصلی آن انتقال حرارت همرفتی برای موتورهای احتراق داخلی را پوشش می دهد. هنگامی که در زمینه خودرو استفاده می شود، بازدارنده های خوردگی برای کمک به محافظت از رادیاتور خودروها، که اغلب حاوی طیف وسیعی از فلزات ناسازگار الکتروشیمیایی (آلومینیوم، چدن، مس، برنج، لحیم کاری و غیره) هستند، اضافه می شوند. روان کننده آب بند پمپ آب نیز اضافه می شود.
چرا ضد یخ استفاده می کنیم؟
هدف از ضد یخ جلوگیری از ترکیدن یک محفظه سفت و سخت به دلیل انبساط در هنگام یخ زدن آب است. از نظر تجاری، هر دو ماده افزودنی (کنسانتره خالص) و مخلوط (محلول رقیق شده) بسته به زمینه، ضد یخ نامیده می شوند.
ضد یخ چیست و چرا ضد یخ استفاده می کنیم؟ انتخاب دقیق یک ضد یخ می تواند محدوده دمایی وسیعی را فعال کند که در آن مخلوط در فاز مایع باقی می ماند که برای انتقال حرارت کارآمد و عملکرد مناسب مبدل های حرارتی حیاتی است.
همچنین مهم است که توجه داشته باشید اکثر فرمولاسیون های ضد یخ تجاری که برای استفاده در کاربردهای انتقال حرارت در نظر گرفته شده اند، شامل انواع مختلفی از عوامل ضد خوردگی و ضد حفره هستند که از مدار هیدرولیک در برابر سایش پیشرونده محافظت می کنند.
مزایا و معایب ضد یخ چیست؟
ضد یخ برای غلبه بر کاستی های آب به عنوان مایع انتقال حرارت ساخته شد اما مزایا و معایب ضد یخ چیست؟ از سوی دیگر، اگر مایع خنک‌کننده موتور بیش از حد داغ شود، ممکن است در داخل موتور بجوشد و باعث ایجاد حفره‌های بخار شود که منجر به نقاط داغ موضعی و خرابی فاجعه‌بار موتور شود.
اگر از آب معمولی به عنوان خنک کننده موتور در آب و هوای شمالی استفاده شود، یخ زدگی رخ می دهد و باعث آسیب قابل توجهی به موتور می شود. همچنین، آب ساده شیوع خوردگی گالوانیکی را افزایش می دهد. خنک کننده مناسب موتور و سیستم خنک کننده تحت فشار این کاستی های آب را برطرف می کند.
با ضد یخ مناسب، محدوده دمای وسیعی را می توان توسط مایع خنک کننده موتور تحمل کرد، مانند -34 درجه فارنهایت (37- درجه سانتی گراد) تا +265 درجه فارنهایت (129 درجه سانتی گراد) برای 50٪ (حجمی) پروپیلن گلیکول رقیق شده با مقطر. آب و سیستم خنک کننده تحت فشار 15 psi. ضد یخ خنک کننده اولیه موتور متانول (متیل الکل) بود. اتیلن گلیکول به این دلیل ساخته شد که نقطه جوش بالاتر آن با سیستم های گرمایش سازگارتر بود.
سایر مصارف صنعتی ضدیخ
رایج‌ترین محلول‌های ضدیخ مبتنی بر آب که در خنک‌کننده‌های الکترونیکی استفاده می‌شوند، مخلوطی از آب و اتیلن گلیکول (EGW) یا پروپیلن گلیکول (PGW) هستند. استفاده از اتیلن گلیکول به ویژه در صنعت خودروسازی سابقه طولانی تری دارد.
با این حال، محلول های EGW فرموله شده برای صنعت خودرو اغلب دارای بازدارنده های زنگ بر پایه سیلیکات هستند که می توانند سطوح مبدل حرارتی را بپوشانند و/یا مسدود کنند. اتیلن گلیکول به عنوان یک ماده شیمیایی سمی ذکر شده است که نیاز به مراقبت در حمل و دفع دارد.
اتیلن گلیکول دارای خواص حرارتی مطلوبی از جمله نقطه جوش بالا، نقطه انجماد پایین، پایداری در طیف وسیعی از دماها و گرمای ویژه و هدایت حرارتی بالا است. همچنین ویسکوزیته پایینی دارد و بنابراین نیاز پمپاژ آن کاهش می یابد.
اگرچه EGW دارای خواص فیزیکی مطلوب تری نسبت به PGW است، خنک کننده دوم در کاربردهایی استفاده می شود که سمیت ممکن است نگران کننده باشد. PGW به طور کلی برای استفاده در برنامه های غذایی یا پردازش مواد غذایی ایمن شناخته می شود و همچنین می تواند در فضاهای بسته استفاده شود.
مخلوط های مشابه معمولاً در سیستم های HVAC و گرمایش یا سرمایش صنعتی به عنوان یک رسانه انتقال حرارت با ظرفیت بالا استفاده می‌شوند. بسیاری از فرمول‌ها دارای بازدارنده های خوردگی هستند و انتظار می‌رود که این مواد شیمیایی (به صورت دستی یا تحت کنترل خودکار) دوباره پر شوند تا لوله ها و تجهیزات گران قیمت از خوردگی جلوگیری کنند.
ضدیخ های بیولوژیکی
پروتئین های ضد یخ به ترکیبات شیمیایی تولید شده توسط حیوانات، گیاهان و سایر موجودات خاص گفته می شود که از تشکیل یخ جلوگیری می کند. به این ترتیب، این ترکیبات به ارگانیسم میزبان خود اجازه می دهند تا در دمای بسیار پایین تر از نقطه انجماد آب کار کند. پروتئین های ضد یخ به کریستال های کوچک یخ متصل می شوند تا از رشد و تبلور مجدد یخ جلوگیری کنند که در غیر این صورت کشنده خواهد بود.
یخ زدگی معمولاً در کریوبیولوژی برای جلوگیری یا مهار انجماد در اسپرم، خون، سلول های بنیادی، دانه های گیاهی و غیره استفاده می شود. اتیلن گلیکول، پروپیلن گلیکول و گلیسرول (همه در ضد یخ خودرو استفاده می‌شوند) معمولاً به‌عنوان انجماد بیولوژیکی استفاده می‌شوند.
اتیلن گلیکول
اکثر ضدیخ ها از مخلوط کردن آب مقطر با مواد افزودنی و یک محصول پایه، معمولاً MEG (مونو اتیلن گلیکول) ساخته می شوند. یا MPG (مونو پروپیلن گلیکول). محلول های اتیلن گلیکول برای اولین بار در سال 1926 در دسترس قرار گرفت و به عنوان “ضد یخ دائمی” به بازار عرضه شد.
زیرا نقاط جوش بالاتر مزایایی را برای استفاده در تابستان و همچنین در هوای سرد ایجاد می کرد. امروزه از آن ها برای کاربردهای مختلفی از جمله خودرو استفاده می شود، اما جایگزین هایی با سمیت کمتر ساخته شده با پروپیلن گلیکول در دسترس هستند.
هنگامی که اتیلن گلیکول در یک سیستم استفاده می شود، ممکن است به پنج اسید آلی (فورمیک، اگزالیک، گلیکولیک، گلی اگزالیک و اسید استیک) اکسید شود. مخلوط ضد یخ اتیلن گلیکول مهار شده با افزودنی هایی که PH و قلیائیت ذخیره محلول را برای جلوگیری از اکسید شدن اتیلن گلیکول و تشکیل این اسیدها بافر می کنند، در دسترس هستند. نیتریت ها، سیلیکات ها، بورات ها و آزول ها نیز ممکن است برای جلوگیری از حمله خورنده به فلز استفاده شوند.
اتیلن گلیکول مزه ای تلخ و شیرین دارد و باعث اشتعال می شود. اثرات سمی مصرف اتیلن گلیکول به این دلیل رخ می دهد که توسط کبد به 4 ماده شیمیایی دیگر که بسیار سمی تر هستند تبدیل می شود.
دوز کشنده اتیلن گلیکول خالص 1.4 میلی لیتر بر کیلوگرم است (3 اونس مایع آمریکا 90 میلی لیتر) برای یک فرد 140 پوندی (64 کیلوگرم) کشنده است اما اگر ظرف یک ساعت درمان شود بسیار کشنده است.
پروپیلن گلیکول
پروپیلن گلیکول به طور قابل توجهی کمتر از اتیلن گلیکول سمی است و ممکن است به عنوان “ضد یخ غیر سمی” برچسب گذاری شود. در مواردی که اتیلن گلیکول نامناسب است، مانند سیستم های فرآوری مواد غذایی یا لوله‌های آب در خانه‌هایی که ممکن است بلعیدن اتفاقی ممکن است، به عنوان ضدیخ استفاده می‌شود.
به عنوان مثال، FDA ایالات متحده اجازه می دهد تا پروپیلن گلیکول به تعداد زیادی از غذاهای فرآوری شده، از جمله بستنی، کاسترد منجمد، سس سالاد، و محصولات پخته شده اضافه شود و معمولاً به عنوان ماده اصلی در “مایع الکترونیکی” استفاده می شود. مورد استفاده در سیگارهای الکترونیکی پروپیلن گلیکول به اسید لاکتیک اکسید می شود.
علاوه بر خوردگی سیستم خنک کننده، رسوب بیولوژیکی نیز رخ می دهد. هنگامی که لجن باکتری شروع به رشد می کند، نرخ خوردگی سیستم افزایش می یابد. تعمیر و نگهداری سیستم هایی با استفاده از محلول گلیکول شامل نظارت منظم بر حفاظت در برابر یخ زدگی، pH، وزن مخصوص، سطح بازدارنده، رنگ و آلودگی بیولوژیکی است.
پروپیلن گلیکول زمانی که به رنگ قرمز تبدیل شد باید جایگزین شود. هنگامی که محلول آبی پروپیلن گلیکول در یک سیستم خنک کننده یا گرمایشی به رنگ قرمز یا سیاه در می آید، این نشان می دهد که آهن موجود در سیستم به طور قابل توجهی خورده می شود.
در غیاب بازدارنده‌ها، پروپیلن گلیکول می‌تواند با اکسیژن و یون‌های فلزی واکنش داده و ترکیبات مختلفی از جمله اسیدهای آلی (مانند فرمیک، اگزالیک، استیک) تولید کند. این اسیدها خوردگی فلزات را در سیستم تسریع می کنند.
سایر ضد یخ ها
پروپیلن گلیکول متیل اتر به عنوان ضد یخ در موتورهای دیزلی استفاده می شود. از گلیکول فرارتر است. گلیسرول هنگامی که برای ضدیخ خودرو استفاده می‌شود، این مزیت را دارد که غیرسمی است، دمای نسبتاً بالا را تحمل می‌کند و خورنده نیست.
با این حال به طور گسترده استفاده نمی شود. قبل از اینکه اتیلن گلیکول جایگزین شود، گلیسرول از لحاظ تاریخی به عنوان ضد یخ برای کاربردهای خودرو استفاده می شد. فولکس واگن ضد یخ های G13 TL 774-G حاوی گلیسرول را در سال 2008 معرفی کرد که به دلیل سمیت کم و کاهش انتشار CO2 برای محیط زیست بهتر به بازار عرضه شد. با این حال، از سال 2018، آن ها به G12EVO TL 774-L رفته اند که دیگر حاوی گلیسرول نیست.
اندازه گیری نقطه انجماد ضد یخ
هنگامی که ضدیخ با آب مخلوط شد و مورد استفاده قرار گرفت، به طور دوره ای نیاز به نگهداری دارد. اگر مایع خنک کننده موتور نشت کند، بجوشد یا اگر سیستم خنک کننده نیاز به تخلیه و پر کردن مجدد داشته باشد، باید محافظ ضد یخ ضد یخ در نظر گرفته شود.
در موارد دیگر، یک وسیله نقلیه ممکن است نیاز به کار در یک محیط سردتر داشته باشد که به ضد یخ بیشتر و آب کمتری نیاز دارد. معمولاً از سه روش برای تعیین نقطه انجماد محلول با اندازه‌گیری غلظت استفاده می‌شود:
- وزن مخصوص (با استفاده از نوار تست هیدرومتر یا نوعی نشانگر شناور)
- انکسارسنج که ضریب شکست محلول ضد یخ را اندازه گیری می کند
- نوار های تست نشانگرهای تخصصی و یکبار مصرف ساخته شده برای این منظور
هم وزن مخصوص و هم ضریب شکست تحت تأثیر دما قرار می گیرند، اگرچه اولی به طور فاجعه بار کمتری تحت تأثیر قرار می گیرد. با این وجود، جبران دما برای اندازه گیری RI توصیه می شود.
محلول های پروپیلن گلیکول را نمی‌توان با استفاده از وزن مخصوص آزمایش کرد زیرا نتایج مبهم دارند (محلول‌های 40 و 100 درصد وزن مخصوص یکسانی دارند)، اگرچه استفاده های معمولی به ندرت از غلظت 60 درصد فراتر می‌رود.
نقطه جوش را می توان به طور مشابه با غلظت داده شده از یکی از سه روش تعیین کرد. برگه‌های اطلاعات مخلوط‌های خنک‌کننده گلیکول/آب معمولاً از فروشندگان مواد شیمیایی موجود است.
انواع رنگ های ضد یخ چیست؟
بیشتر فرمولاسیون های ضد یخ تجاری شامل ترکیبات بازدارنده خوردگی و یک رنگ رنگی (معمولاً فلور) هستند.
انواع رنگ های ضد یخ چیست؟ رنگ سبز، قرمز، نارنجی، زرد یا آبی برای کمک به شناسایی. معمولاً از رقت 1:1 با آب استفاده می شود که بسته به فرمولاسیون، نقطه انجماد در حدود -34 درجه فارنهایت (-37 درجه سانتی گراد) ایجاد می شود.
در مناطق گرمتر یا سردتر، به ترتیب از رقت های ضعیف‌تر یا قوی‌تر استفاده می‌شود اما محدوده 40%/60% تا 60%/40% اغلب برای اطمینان از حفاظت در برابر خوردگی و 70%/30% برای حداکثر جلوگیری از یخ زدگی مشخص می‌شود. -84 درجه فارنهایت (64- درجه سانتی گراد).
نگهداری ضد یخ
در صورت عدم وجود نشتی، مواد شیمیایی ضد یخ مانند اتیلن گلیکول یا پروپیلن گلیکول ممکن است خواص اولیه خود را به طور نامحدود حفظ کنند. در مقابل، بازدارنده‌های خوردگی به تدریج مصرف می‌شوند و باید هر از گاهی دوباره پر شوند.
سیستم های بزرگ‌تر (مانند سیستم‌های HVAC) اغلب توسط شرکت های تخصصی نظارت می‌شوند که مسئولیت افزودن بازدارنده‌های خوردگی و تنظیم ترکیب خنک‌کننده را بر عهده دارند. برای سادگی، اکثر خودروسازان تعویض دوره ای کامل مایع خنک کننده موتور را برای تجدید همزمان بازدارنده های خوردگی و حذف آلاینده های انباشته شده توصیه می کنند.
بازدارنده های سنتی ضد یخ چیست؟
به طور سنتی، دو بازدارنده اصلی خوردگی در وسایل نقلیه استفاده می شد: سیلیکات ها و فسفات ها. وسایل نقلیه ساخت آمریکا به طور سنتی از سیلیکات و فسفات استفاده می کردند. محصولات اروپایی حاوی سیلیکات و سایر مهارکننده ها هستند، اما فسفات ندارند. ژاپنی ها به طور سنتی از فسفات ها و سایر مهارکننده ها استفاده می‌کنند، اما سیلیکات ندارند.
تکنولوژی اسید آلی
اکثر خودروهای مدرن با فناوری اسید آلی (OAT) ضد یخ (به عنوان مثال DEX-COOL 23)، یا با فرمولاسیون فناوری اسید آلی هیبریدی (HOAT) مانند Zerex G-05)، 24) ساخته می‌شوند که هر دوی این ها هستند. ادعا می شود که عمر مفید پنج سال یا 240000 کیلومتر (150000 مایل) افزایش یافته است.
DEX-COOL به طور خاص باعث بحث و جدل شده است. دعوی قضایی آن را با خرابی واشر منیفولد ورودی در موتورهای 3.1 لیتری و 3.4 لیتری جنرال موتورز (GM) و سایر خرابی ها در موتورهای 3.8 و 4.3 لیتری مرتبط دانسته است.
یکی از اجزای ضد خوردگی ارائه شده به عنوان سدیم یا پتاسیم 2-اتیل هگزانوات و اتیل هگزانوئیک اسید با نایلون 6،6 و لاستیک سیلیکون ناسازگار است و نرم کننده شناخته شده ای است. برای رسیدگی به برخی از این ادعاها، دعاوی دسته جمعی در چندین ایالت ایالات متحده و در کانادا ثبت شد.
اولین موردی که تصمیم گرفت در میسوری بود، جایی که در اوایل دسامبر 2007 توافقنامه اعلام شد. در اواخر مارس 2008، جنرال موتورز با پرداخت غرامت به شاکیان در 49 ایالت باقی‌مانده موافقت کرد. GM (شرکت انحلال موتور) در سال 2009 درخواست ورشکستگی کرد، که ادعاهای معوق را تا زمانی که دادگاه تعیین کند که چه کسی حقوق دریافت می کند، بسته شد.
به گفته سازنده DEX-COOL، “اختلاط یک خنک کننده سبز رنگ [غیر OAT] با DEX-COOL فاصله تغییر دسته را به 2 سال یا 30000 مایل کاهش می دهد اما در غیر این صورت هیچ آسیبی به موتور وارد نمی کند”.
با توجه به اسناد داخلی به نظر می رسد که مقصر نهایی خودروهایی است که برای مدت طولانی با سطح خنک کننده پایین کار می کنند. مایع خنک کننده کم به دلیل درپوش های فشاری است که در حالت باز از کار می افتند. (درپوش ها و بطری های ریکاوری جدید همزمان با DEX-COOL معرفی شدند). این امر اجزای موتور داغ را در معرض هوا و بخارات قرار می دهد و باعث خوردگی و آلودگی مایع خنک کننده با ذرات اکسید آهن می شود که به نوبه خود می تواند مشکل درپوش فشار را تشدید کند زیرا آلودگی باعث می شود درپوش ها برای همیشه باز شوند.
خنک کننده جدید هوندا و تویوتا با عمر طولانی از OAT با سبکت استفاده می کنند اما بدون 2-EHA. برخی از فسفات‌های افزوده شده در حین ایجاد OAT محافظت می‌کنند. هوندا به طور خاص 2-EHA را از فرمول های خود حذف می کند.
رنگ های مختلف ضدیخ چه تفاوتی با هم دارند؟
به طور معمول، ضد یخ OAT حاوی رنگ نارنجی است تا آن را از خنک کننده های معمولی مبتنی بر گلیکول (سبز یا زرد) متمایز کند، اگرچه برخی از محصولات OAT ممکن است حاوی رنگ قرمز یا ارغوانی باشند. برخی از خنک کننده های OAT جدیدتر ادعا می کنند که با انواع خنک کننده های OAT و مبتنی بر گلیکول سازگار هستند. این ها معمولاً به رنگ سبز یا زرد هستند.
تکنولوژی هیبرید اسید آلی
خنک‌کننده‌های HOAT معمولاً یک OAT را با یک بازدارنده سنتی، معمولاً سیلیکات‌ها، مخلوط می‌کنند. یک خنک کننده HOAT می تواند عمر مفیدی به اندازه 10 سال / 180000 مایل داشته باشد.
فناوری اسید آلی هیبرید فسفات
خنک کننده های P-HOAT فسفات ها را با HOAT مخلوط می کنند. این فناوری معمولاً در ساخت‌های آسیایی استفاده می‌شود و اغلب به رنگ قرمز یا آبی رنگ می‌شود.
تکنولوژی اسید آلی هیبرید سیلیکات
خنک کننده های Si-OAT سیلیکات ها را با HOAT مخلوط می کنند. این فناوری معمولاً در ساخت‌های اروپایی استفاده می‌شود و اغلب صورتی رنگ می‌شود.
مواد افزودنی ضد یخ چیست؟
تمام فرمولاسیون های ضد یخ خودرو، از جمله فرمولاسیون های اسید آلی جدیدتر (ضد یخ OAT)، به دلیل ترکیب مواد افزودنی (حدود 5%)، از جمله روان کننده ها، باف، برای محیط زیست خطرناک هستند.
مواد افزودنی ضد یخ چیست؟ فرز و بازدارنده های خوردگی. از آنجایی که مواد افزودنی در ضد یخ اختصاصی هستند، برگه های اطلاعات ایمنی (SDS) ارائه شده توسط سازنده، تنها ترکیباتی را فهرست می‌کنند که در صورت استفاده مطابق با توصیه‌های سازنده، خطرات ایمنی قابل توجهی در نظر گرفته می‌شوند. افزودنی های رایج عبارتند از سیلیکات سدیم، دی سدیم فسفات، سدیم مولیبدات، سدیم بورات، بنزوات دناتونیوم و دکسترین (هیدروکسی اتیل نشاسته).
رنگ دی‌سدیم فلورسین به فرمول‌های معمولی اتیلن گلیکول اضافه می‌شود تا مقادیر نشت‌شده را از دیگر مایعات وسیله نقلیه تشخیص دهد، و به عنوان نشانگر نوع برای تشخیص آن از انواع ناسازگار است. این رنگ هنگامی که توسط نور آبی یا UV از نور روز یا لامپ های آزمایشی روشن می شود، سبز روشن می شود.
ضد یخ خودرو به دلیل افزودنی tolyltriazole که یک بازدارنده خوردگی است بوی خاصی دارد. بوی نامطبوع تولیل تریازول مصارف صنعتی ناشی از ناخالصی های موجود در محصول است که از ایزومرهای تولویدین (اورتو، متا و پارا تولویدین) و متا دیامینو تولوئن که محصولات جانبی در ساخت تولیل تریازول هستند، ایجاد می شود. این محصولات جانبی بسیار واکنش پذیر هستند و آمین های آروماتیک فرار تولید می کنند که مسئول بوی نامطبوع هستند.
خنک کننده موتور چگونه کار می کند؟
مایع خنک کننده موتور معمولاً با نسبت 50/50 با آب مخلوط می شود و در مخزن مناسب موتور شما ریخته می شود. اتیلن گلیکول شیمیایی به عنوان پایه ای برای ایجاد مایعی استفاده می شود که از طریق موتور خودروی شما پمپ می شود تا دمای عملیاتی بهینه را در شرایط آب و هوایی بسیار گرم یا سرد حفظ کند.
چه چیزی هر نوع ضد یخ را متفاوت می کند؟
تمام مایع خنک کننده از ماده شیمیایی پایه اتیلن گلیکول تشکیل شده است. چه سبز، صورتی یا نارنجی، همه آن ها در پایه خود یکسان هستند. به عنوان مثال، چیزی که ضدیخ/خنک کننده چند خودرو را از سبز اصلی ZEREX™ متمایز می‌کند، افزودنی‌ها و رنگ‌هایی هستند که برای استفاده در خودروهای با مسافت پیموده‌تر طراحی شده‌اند، در حالی که اورجینال گرین فرمول عمومی‌تری است که برای چندین دهه در سراسر جهان استفاده می‌شود.
ماشین من هر چند وقت یک بار به خنک کننده جدید نیاز دارد؟
بیشتر مایعات مورد نیاز وسیله نقلیه شما باید در فواصل زمانی مختلف تخلیه و جایگزین شوند تا موثر باشند. در مورد خنک کننده شما هم همینطور. حداقل دو بار در سال باید سطح مایع خنک کننده خود را قبل از گرمای تابستان و قبل از سرمای زمستان بررسی کنید. برای اطلاعات دقیق تر در مورد زمان شستشو و تعویض مایع خنک کننده در خودرو خود به دفترچه راهنمای مالک خودرو خود مراجعه کنید.
در این مقاله از رادیس کار به بررسی پاسخ سوالاتی از قبیل اینکه ضد یخ چیست؟ از چه ترکیباتی تشکیل شده است؟ انواع و رنگ های مختلف آن چه تفاوتی با هم دارند؟ مزایا و معایب ضد یخ و اینکه چرا ضد یخ استفاده می کنیم؟ پرداختیم.
رادیس کار به عنوان فروشگاه لوازم یدکی خودرو های لوکس امکان تهیه انواع ضدیخ های مرغوب و با کیفیت را برای خریداران خود فراهم کرده است.
